فضلیت خواندن دعای مجیر در ایام البیض/ متن کامل دعای مجیر
تاریخ انتشار: ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۸۱۴۰۹۸
ماه رمضان ماه بندگی و میهمانی خداست؛ ماهی که در بوستان و گلستانش گل‌ها، شکوفه‌ها و میوه‌های بهشتی نهفته است و تنها کافی است دستان را به سوی آن‌ها دراز کنیم و به ارمغان بگیریم؛ ماه صعود به عرش و چیدن ستاره‌های معنویت است در این ماه بزرگ پلکان‌هایی برای رسیدن به والاترین مقام بهشتی وجود دارد؛ نسیم دلنواز بهاری مشام‌ها را می‌نوازد و دست نوازشگر پروردگار گونه‌ها را لمس میکند؛ گویند عبودت و بندگی با دعا‌ها و مناجات الهی کلیدی از در‌های بوستان و گلستان باغ ارم و جنت است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
یکی از مهمترین دعا‌های ماه مبارک رمضان دعای مجیر است که خواندن آن دارای فضلیت و ثواب بسیاری است؛ بر اساس برخی از روایات حضرت جبرئیل این دعا را هنگامی که پیامبر اکرم (ص) در مقام حضرت ابراهیم (ع) مشغول خواندن نماز بودند بر ایشان نازل کرد.
ایام البیض در ماه مبارک رمضان
دعا یکی از کلیدی‌ترین ارتباط میان بندگان و آفریدگار متعال است از مهمترین اعمال ماه مبارک رمضان دعا‌هایی مانند دعای مجیر است که خواندن این دعا در روز‌های خاص سفارش شده است بر همین اساس حجت الاسلام و المسلمین علیرضا صادقی واعظ در گفتگو با خبرنگارحوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، با اشاره به اینکه خواندن دعای مجیر در روز‌های ۱۳، ۱۴ و ۱۵ ماه رمضان دارای ثواب و فضیلت بسیار است، اظهار کرد: روز‌های ۱۳ تا ۱۵ ماه رمضان ایام البیض نامیده می‌شود و خواندن دعای مجیر در این ایام ثواب و فضلیت بسیار دارد ودر این ایام مانند ایام اعتکاف اعمال خاصی سفارش که یکی از آن‌ها دعای مجیر است.
وی ادامه داد: یکی از مهمترین ابزار‌های ارتباطی میان خداوند و بندگانش دعای مجیر است؛ اهمیت این دعا از چگونگی نازل شدن آن بر پیامبر(ص) مشخض است .
خواست خدا از بندگانش چیست؟
این کارشناس مذهبی با اشاره به چگونگی خواست خداوند از بندگانش، تاکید کرد: مهمترین خواست خداوند این است؛ هنگامی که از همه جا نا امید و بریده ایم و جزء خداوند به هیچ چیز دیگری امید نداریم به درگاه خداوند دعا کنیم هنگامی که با خلوص نیت باشد به طور حتم مستجاب خواهد شد؛ حتی اگر گناهان به اندازه ریگ‌های بیابان، آب دریا و گیاهان باشد بخشیده می‌شود.
فضیلت خواندن دعای مجیر
حجت الاسلام و المسلمین صادقی واعظ با اشاره به اینکه دعای مجیر مهمترین ابزاری است که خداوند تمام سختی‌ها، غم و اندوه و مشکلات را رفع میکند و ماندگارترین، ثابت‌ترین و سالمترین شرایط را برای کسی که آن را بخواند مهیا میکند، تصریح کرد: خداوند به حضرت موسی(ع) می‌فرماید: بندگانم هر گاه از همه جا ناامید شوند و فقط به خدا امید داشته باشند آنگاه تمام سختی هایشان توسط خداوند رفع می‌شود.
وی افزود: گفتن جمله ؛ أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، خود گواه بزرگی برای این است که دعای مجیر بهترین ابزار و ماه رمضان بهترین ماه و روز‌های ۱۳ تا ۱۵ رمضان بهترین زمان برای از بین رفتن گناهان، سختی‌ها و اندوه است در حقیقت دعای مجیر برای رفع غم و اندوه، آمرزش گناهان، ادای قرض مقروضین بسیار توصیه شده و دارای فضلیت بسیار است.
گفتی است: دعای مجیر دعایی است که خداوند متعال خواندن آن را به پیامبر اکرم (ص) بسیار سفارش کرده است و به وسیله جبریل و در مسجد الحرام هنگام نماز نازل شده است.
متن کامل دعای مجیر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی اش همیشگى است
سُبْحَانَکَ یَا اللَّهُ، تَعَالَیْتَ یَا رَحْمَانُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا رَحِیمُ، تَعَالَیْتَ یَا کَرِیمُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا مَلِکُ، تَعَالَیْتَ یَا مَالِکُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا قُدُّوسُ، تَعَالَیْتَ یَا سَلامُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا مُؤْمِنُ، تَعَالَیْتَ یَا مُهَیْمِنُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا عَزِیزُ، تَعَالَیْتَ یَا جَبَّارُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا مُتَکَبِّرُ، تَعَالَیْتَ یَا مُتَجَبِّرُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ.
منزّهی تو‌ای خدا، بلندمرتبه هستی‌ای بخشنده، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای مهربان، بلندمرتبه هستی‌ای کریم، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای فرمانروا، بلندمرتبه هستی‌ای مالک، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای بری از هر عیب، بلندمرتبه هستی‌ای سلام، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای ایمن بخش، بلندمرتبه هستی‌ای چیره بر هستی، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای عزّتمند، بلندمرتبه هستی‌ای جبّار، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای بزرگ منش، بلندمرتبه هستی‌ای بزرگ منش، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده.
سُبْحَانَکَ یَا خَالِقُ، تَعَالَیْتَ یَا بَارِئُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا مُصَوِّرُ، تَعَالَیْتَ یَا مُقَدِّرُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا هَادِی، تَعَالَیْتَ یَا بَاقِی، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا وَهَّابُ، تَعَالَیْتَ یَا تَوَّابُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا فَتَّاحُ، تَعَالَیْتَ یَا مُرْتَاحُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا سَیِّدِی، تَعَالَیْتَ یَا مَوْلایَ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا قَرِیبُ، تَعَالَیْتَ یَا رَقِیبُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا مُبْدِئُ، تَعَالَیْتَ یَا مُعِیدُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا حَمِیدُ، تَعَالَیْتَ یَا مَجِیدُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ.
منزّهی تو‌ای آفریننده، بلندمرتبه هستی‌ای آفرینشگر، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای صورت آفرین، بلندمرتبه هستی‌ای تقدیر کننده، ما را از آتش پناه ده‌ای پناده دهنده، منزّهی تو‌ای راهنما، بلندمرتبه هستی‌ای ماندگار، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای بخشایشگر، بلندمرتبه هستی‌ای بسیار توبه پذیر، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای گشایشگر، بلندمرتبه هستی‌ای خستگی ناپذیر، ما را از آتش پناه ده‌ای پناده دهنده، منزّهی تو‌ای سرورم، بلندمرتبه هستی‌ای مولایم، ما از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای نزدیک، بلندمرتبه هستی‌ای نگاهبان، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای پدید آورنده، بلندمرتبه هستی‌ای بازگرداننده، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای ستوده، بلندمرتبه هستی‌ای دارای عظمت، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده.
سُبْحَانَکَ یَا قَدِیمُ، تَعَالَیْتَ یَا عَظِیمُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا غَفُورُ، تَعَالَیْتَ یَا شَکُورُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا شَاهِدُ، تَعَالَیْتَ یَا شَهِیدُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا حَنَّانُ، تَعَالَیْتَ یَا مَنَّانُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا بَاعِثُ، تَعَالَیْتَ یَا وَارِثُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا مُحْیِی، تَعَالَیْتَ یَا مُمِیتُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا شَفِیقُ، تَعَالَیْتَ یَا رَفِیقُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا أَنِیسُ، تَعَالَیْتَ یَا مُونِسُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا جَلِیلُ، تَعَالَیْتَ یَا جَمِیلُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ.
منزّهی تو‌ای دیرینه، بلند مرتبه هستی‌ای بزرگ، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای آمرزگار، بلندمرتبه هستی‌ای ستایش پذیر، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای گواه، بلندمرتبه هستی‌ای حاضر، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای مهربان، بلندمرتبه هستی‌ای منتّگذار، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای برانگیزنده، بلندمرتبه هستی‌ای میراث بر، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای زندگی بخش، بلندمرتبه هستی‌ای میراننده، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای مهربان، بلندمرتبه هستی‌ای همراه، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای همدم، بلندمرتبه هستی‌ای مونس، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای بزرگ منزلت، بلندمرتبه هستی‌ای زیبا، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده.
سُبْحَانَکَ یَا خَبِیرُ، تَعَالَیْتَ یَا بَصِیرُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا حَفِیُّ، تَعَالَیْتَ یَا مَلِیُّ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا مَعْبُودُ، تَعَالَیْتَ یَا مَوْجُودُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا غَفَّارُ، تَعَالَیْتَ یَا قَهَّارُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا مَذْکُورُ، تَعَالَیْتَ یَا مَشْکُورُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا جَوَادُ، تَعَالَیْتَ یَا مَعَاذُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا جَمَالُ، تَعَالَیْتَ یَا جَلالُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا سَابِقُ، تَعَالَیْتَ یَا رَازِقُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا صَادِقُ، تَعَالَیْتَ یَا فَالِقُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ.
منزّهی تو‌ای آگاه، بلندمرتبه هستی‌ای بینا، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای عطابخش، بلندمرتبه هستی‌ای امان ده، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای معبود، بلندمرتبه هستی‌ای موجود، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای بسیار آمرزنده، بلندمرتبه هستی‌ای ستوده، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای یاد شده، بلندمرتبه هستی‌ای سپاس شده، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای بخشنده، بلندمرتبه هستی‌ای پناهگاه، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای زیبا، بلندمرتبه هستی‌ای باشکوه، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای پیش از همه، بلندمرتبه هستی‌ای روزی دهنده، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای راستگو، بلندمرتبه هستی‌ای شکافنده، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده.
سُبْحَانَکَ یَا سَمِیعُ، تَعَالَیْتَ یَا سَرِیعُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا رَفِیعُ، تَعَالَیْتَ یَا بَدِیعُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا فَعَّالُ، تَعَالَیْتَ یَا مُتَعَالُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا قَاضِی، تَعَالَیْتَ یَا رَاضِی، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا قَاهِرُ، تَعَالَیْتَ یَا طَاهِرُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا عَالِمُ، تَعَالَیْتَ یَا حَاکِمُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ.
منزّهی تو‌ای شنوا، بلندمرتبه هستی‌ای سریع، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای بلندپایه، بلندمرتبه هستی‌ای نوآفرین، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای همواره در کار، بلندمرتبه هستی‌ای والاتر، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای قضاوت کننده، بلندمرتبه هستی‌ای خشنود، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای چیره، بلندمرتبه هستی‌ای پاک، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای دانا، بلندمرتبه هستی‌ای حکمران، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده.
سُبْحَانَکَ یَا دَائِمُ، تَعَالَیْتَ یَا قَائِمُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا عَاصِمُ، تَعَالَیْتَ یَا قَاسِمُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا غَنِیُّ، تَعَالَیْتَ یَا مُغْنِی، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا وَفِیُّ، تَعَالَیْتَ یَا قَوِیُّ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا کَافِی، تَعَالَیْتَ یَا شَافِی، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا مُقَدِّمُ، تَعَالَیْتَ یَا مُؤَخِّرُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا أَوَّلُ، تَعَالَیْتَ یَا آخِرُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ.
منزّهی تو‌ای پاینده، بلندمرتبه هستی‌ای پایدار، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای نگهدارنده، بلندمرتبه هستی‌ای پخش کننده، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای بی نیاز، بلندمرتبه هستی‌ای بی نیاز کننده، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای باوفا، بلندمرتبه هستی‌ای توانا، ما را از آتش، پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای کفایت کننده، بلندمرتبه هستی‌ای شفابخش، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای پیش انداز، بلندمرتبه هستی‌ای پس انداز، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای آغاز، بلندمرتبه هستی‌ای انجام، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده.
سُبْحَانَکَ یَا ظَاهِرُ، تَعَالَیْتَ یَا بَاطِنُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا رَجَاءُ، تَعَالَیْتَ یَا مُرْتَجَى، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا ذَا الْمَنِّ، تَعَالَیْتَ یَا ذَا الطَّوْلِ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا حَیُّ، تَعَالَیْتَ یَا قَیُّومُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا وَاحِدُ، تَعَالَیْتَ یَا أَحَدُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا سَیِّدُ، تَعَالَیْتَ یَا صَمَدُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا قَدِیرُ، تَعَالَیْتَ یَا کَبِیرُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا وَالِی، تَعَالَیْتَ یَا مُتَعَالِی [عَالِی]، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ،
منزّهی تو‌ای آشکار، بلندمرتبه هستی‌ای نهان، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای امید، بلندمرتبه هستی‌ای امیدبخش، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای عطابخش، بلندمرتبه هستی‌ای هماره بخشایشگر، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای زنده، بلندمرتبه هستی‌ای به خود پاینده، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای یگانه، بلندمرتبه هستی‌ای یکتا، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای سرور، بلندمرتبه هستی‌ای بی نیاز، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای توانا، بلندمرتبه هستی‌ای بزرگ، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای ولایت مدار، بلندمرتبه هستی‌ای بلند پایه، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده.
سُبْحَانَکَ یَا عَلِیُّ، تَعَالَیْتَ یَا أَعْلَى، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا وَلِیُّ، تَعَالَیْتَ یَا مَوْلَى، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا ذَارِئُ، تَعَالَیْتَ یَا بَارِئُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا خَافِضُ، تَعَالَیْتَ یَا رَافِعُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا مُقْسِطُ، تَعَالَیْتَ یَا جَامِعُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا مُعِزُّ، تَعَالَیْتَ یَا مُذِلُّ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا حَافِظُ، تَعَالَیْتَ یَا حَفِیظُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا قَادِرُ، تَعَالَیْتَ یَا مُقْتَدِرُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا عَلِیمُ، تَعَالَیْتَ یَا حَلِیمُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ.
منزّهی تو‌ای والا، بلندمرتبه هستی‌ای والاتر، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای سرپرست، بلندمرتبه هستی‌ای مولا، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای پدیدآور، بلندمرتبه هستی‌ای آفرینشگر، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای فرودآور، بلندمرتبه هستی‌ای فرازبر، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای دادگر، بلندمرتبه هستی‌ای گردآور، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای عزّت بخش، بلندمرتبه هستی‌ای خوارساز، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای نگاهبان، بلندمرتبه هستی‌ای نگاهبان، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای توانا، بلندمرتبه هستی‌ای توانمند، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای دانا، بلندمرتبه هستی‌ای بردبار، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده.
سُبْحَانَکَ یَا حَکَمُ، تَعَالَیْتَ یَا حَکِیمُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا مُعْطِی، تَعَالَیْتَ یَا مَانِعُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا ضَارُّ، تَعَالَیْتَ یَا نَافِعُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا مُجِیبُ، تَعَالَیْتَ یَا حَسِیبُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا عَادِلُ، تَعَالَیْتَ یَا فَاصِلُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا لَطِیفُ، تَعَالَیْتَ یَا شَرِیفُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا رَبُّ، تَعَالَیْتَ یَا حَقُّ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا مَاجِدُ، تَعَالَیْتَ یَا وَاحِدُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا عَفُوُّ، تَعَالَیْتَ یَا مُنْتَقِمُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ،
منزّهی تو‌ای داور، بلندمرتبه هستی‌ای فرزانه، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای عطابخش، بلندمرتبه هستی‌ای بازدار، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای زیان رسان، بلندمرتبه هستی‌ای سودبخش، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای اجابت کننده، بلندمرتبه هستی‌ای حسابرس، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای دادگر، بلندمرتبه هستی‌ای جدایی انداز، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای مهربان، بلندمرتبه هستی‌ای شریف، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای پروردگار، بلندمرتبه هستی‌ای حقیقت پایدار، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای پرشکوه، بلندمرتبه هستی‌ای یگانه، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای درگذرنده، بلندمرتبه هستی‌ای انتقام گیرنده، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده.
سُبْحَانَکَ یَا وَاسِعُ، تَعَالَیْتَ یَا مُوَسِّعُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا رَءُوفُ، تَعَالَیْتَ یَا عَطُوفُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا فَرْدُ، تَعَالَیْتَ یَا وِتْرُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا مُقِیتُ، تَعَالَیْتَ یَا مُحِیطُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا وَکِیلُ، تَعَالَیْتَ یَا عَدْلُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا مُبِینُ، تَعَالَیْتَ یَا مَتِینُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا بَرُّ، تَعَالَیْتَ یَا وَدُودُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا رَشِیدُ، تَعَالَیْتَ یَا مُرْشِدُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا نُورُ، تَعَالَیْتَ یَا مُنَوِّرُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ.
منزّهی تو‌ای بسیار عطابخش، بلندمرتبه هستی‌ای عطاگستر، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای پرمهر، بلندمرتبه هستی‌ای نوازشگر، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای یگانه، بلندمرتبه هستی‌ای بی همتا، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای روزی بخش، بلندمرتبه هستی‌ای فراگیر، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای وکیل، بلندمرتبه هستی‌ای عدالت محض، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای آشکار، بلندمرتبه هستی‌ای استوار، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای نیکو، بلندمرتبه هستی‌ای مهروز، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزهی تو‌ای راهنما، بلندمرتبه هستی‌ای راهبر، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای روشنایی، بلندمرتبه هستی‌ای روشنی بخش، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده.
سُبْحَانَکَ یَا نَصِیرُ، تَعَالَیْتَ یَا نَاصِرُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا صَبُورُ، تَعَالَیْتَ یَا صَابِرُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا مُحْصِی، تَعَالَیْتَ یَا مُنْشِئُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا سُبْحَانُ، تَعَالَیْتَ یَا دَیَّانُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا مُغِیثُ، تَعَالَیْتَ یَا غِیَاثُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا فَاطِرُ، تَعَالَیْتَ یَا حَاضِرُ، أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ، سُبْحَانَکَ یَا ذَا الْعِزِّ وَ الْجَمَالِ، تَبَارَکْتَ یَا ذَا الْجَبَرُوتِ وَ الْجَلالِ، سُبْحَانَکَ لا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ، سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ، فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ نَجَّیْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَ کَذَلِکَ نُنْجِی الْمُؤْمِنِینَ، وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ أَجْمَعِینَ، وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ، وَ حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکِیلُ، وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ.
منزّهی تو‌ای یاری رسان، بلندمرتبه هستی‌ای یاور، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای بردبار، بلندمرتبه هستی‌ای شکیبا، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای شمارشگر، بلندمرتبه هستی‌ای آفرینشگر، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای پاک و منزّه، بلندمرتبه هستی‌ای جزادهنده، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای فریادرس، بلندمرتبه هستی‌ای پناه، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای آفریننده، بلندمرتبه هستی‌ای حاضر، ما را از آتش پناه ده‌ای پناه دهنده، منزّهی تو‌ای صاحب شکوه و زیبایی، بلندمرتبه هستی‌ای دارای جبروت و جلال، منزّهی تو، معبودی جز تو نیست، منزّهی تو، همانا من از ستمکاران بودم، پس دعایش را اجابت کردیم و او را از اندوه رهانیدیم و اینچنین اهل ایمان را رهایی بخشیم، و درود خدا بر آقای ما محمّد و خاندان او همه، و سپاس خدا را پروردگار جهانیان، و خدا ما را بس است و چه نیکو وکیلی است، و جنبش و نیرویی نیست، جز به عنایت خدای والای بزرگ.
منبع: افکارنيوز
کلیدواژه: ماه مبارک رمضان ماه رمضان 98 دعای مجیر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.afkarnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «افکارنيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۸۱۴۰۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
طریقه خواندن نماز شب و فضیلت آن
«نماز شب» یکی از نماز‌های مستحب است که در اسلام بر خواندن آن تاکید زیادی شده و برای آن پاداش‌های بسیاری ذکر گردیده است. نقل شده است که در مجلس اول ملاقات مرحوم علامه طباطبایی (ره) با استاد اخلاق خود، مرحوم آقا سید علی قاضی (ره)، مرحوم قاضی به ایشان فرموده‌اند: فرزندم! اگر دنیا می‌خواهی نماز شب بخوان، اگر آخرت هم می‌خواهی نماز شب بخوان.
فضیلت نماز شببه گزارش صدا و سیما، امام صادق (علیه‌السّلام) فرمودند: «نماز شب صورت را زیبا و خلق را نیکو و انسان را خوشبو می‌گرداند، رزق را زیاد و قرض را ادا میکند، اندوه را برطرف می‌سازد و چشم را جلا می‌دهد.» رسول خدا (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) فرمودند: «نماز شب وسیله‌ای است برای خوشنودی خدا و دوستی ملائکه.» امام صادق (علیه‌السّلام) فرمودند: «در خانه‌هایی که نماز شب خوانده می‌شود و قرآن تلاوت می‌گردد، آن خانه‌ها نزد آسمانیان هم، چون ستاره درخشانند.»
کیفیتنماز شب مجموعاً یازده رکعت است:
۱. هشت رکعت آن دو رکعت، دو رکعت، مانند نماز صبح خوانده می‌شود و این چهار دو رکعتی؛ به نیت نماز شب می‌باشد.
۲. دو رکعت نماز شَفْعْ: بهتر است در رکعت اول آن بعد از حمد، سوره ناس و در رکعت دوم بعد از حمد، سوره فلق خوانده شود.
۳. یک رکعت نماز وَتْر: بعد از حمد سه بار سوره توحید و یک بار سوره «فلق» و یک بار سوره «ناس» بخوانیم و می‌توان یک سوره تنها خواند، سپس دست‌ها را برای قنوت به‌سوی آسمان بالا می‌بریم و حاجات خود را از خدا می‌خواهیم؛ و برای چهل مؤمن دعا می‌کنیم؛ و طلب مغفرت می‌کنیم و هفتاد مرتبه می‌گوئیم: «استغفرالله ربّی و اتوبُ الیه.»
از پروردگار خود طلب آمرزش و مغفرت می‌کنیم و به‌سوی او بازگشت می‌نمایم.
آن گاه ۷ بار می‌گوئیم «هذا مقامُ العائذٍِ بکَ منَ النّارِ»؛ این است مقام کسی که از آتش قیامت به تو پناه می‌برد؛ و بعد از آن ۳۰۰ مرتبه می‌گوییم: «العفو» و سپس می‌گوئیم: «ربّ اغفرلی و ارحمنی وتُب عَلیَّ انّکَ انتَ التّوابُ الغفُورُ الرّحیم.»
احکام نماز شببرای نماز شب احکامی بیان شده است:
نیتهشت رکعت به نیت نماز شب و سپس دو رکعت نماز شفع و آن گاه یک رکعت نماز وتر، که با فضیلت‌ترین نماز شب، نماز وتر و شفع است و دو رکعت شفع برتر از وتر است.
برای نماز شب می‌توان به نماز شفع و وتر اکتفا کرد و تنگی وقت می‌توان تنها به نماز وتر اکتفا نمود.
وقت نماز شبوقت نماز شب از نیمه‌شب تا فجر صادق است و هنگام سحر از سایر مواقع بهتر است و تمامی ثلث آخر شب سحر محسوب می‌شود؛ و افضل از آن خواندن نماز شب نزدیکی‌های فجر است. البته شخص مسافر می‌تواند نماز شب را پیش از نیمه‌شب بخواند. جوانی که می‌ترسد خواب بماند و نماز شب از او فوت شود، می‌تواند نماز شب را پیش از نیمه‌شب بخواند.
کسانی که برای خواندن نماز شب بعد از نیمه‌شب عذری دارند مانند پیرمردان و یا کسی که از سرد شدن هوا می‌ترسد و... می‌توانند نماز شب را قبل از نیمه‌شب بخوانند.
جواز نشسته خواندنجایز است انسان نماز شب را نشسته بخواند حتی در حال اختیار. ولی اگر می‌خواهد نشسته بخواند بهتر آن است که هر دو رکعت نشسته را یک رکعت ایستاده حساب کند؛ بنابراین باید هشت بار دو رکعت نشسته و هر دو رکعت به یک سلام که جمعاً شانزده رکعت به نیت نماز شب می‌شود، بخواند و دوباره دو رکعت هر دو رکعت به یک سلام به نیت نماز شفع و دو بار یک رکعت هر یک رکعت به یک سلام به نیت نماز وتر.
خلاصه کردنخواندن سوره در رکعت‌های نماز شب لازم نیست و می‌تواند فقط به خواندن سوره حمد اکتفا کند. همچنین قنوت در رکعت‌های دوم مستحب است و می‌تواند بدون قنوت بخواند. نماز وتر یک رکعت است و می‌شود آن را بدون قنوت به جا آورد. همچنین لازم نیست همه یازده رکعت را در یک مجلس و پشت سر هم بخواند، بلکه می‌تواند در دو سه نوبت بخواند، بلکه جدا جدا خواندن افضل است، همان‌طور که رسول خدا تهجد می‌کرد.
بلند خواندنمستحب است که نماز شب را بلند بخواند تا اگر از خانواده‌اش کسی می‌خواهد برای به نماز شب برخیزد، بیدار شود، چنان چه در روایت است و برخی از علما نیز تصریح به استحباب جهر (بلند خواندن و مشخص بودن صدا) نموده‌اند.
بدیهی است که استحباب بلند خواندن نماز شب در جایی است که امن از ریا و سُمعه باشد و اگر خدای ناخواسته خوف ریا و سُمعه در بلند خواندن باشد باید آهسته بخواند.
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند